Lakin onların iniltiləri, yalvarışlı çağırışları artıq heç kimin vecinə deyil
 
Azərbaycan işğal altındakı torpaqlarını azad etdidən sonra, Ermənistanın sərhəd zonasındakı otlaq, əkin sahələrinin suvarılması ilə bağlı problemlər yarandı. Yaranan situasiyanın səbəbi - Azərbaycan torpaqlarını 30 ildən artıq bir müddətdə işğal altında saxlayaraq, Ermənistanın Azərbaycanın təbii sərvətlərinin qanunsuz və yırtıcı istismarı ilə məşğul olması idi. İndi isə Azərbaycan Ordusu torpaqlarımızı işğaldan azad etdiyi üçün, Ermənistanın sərhəd bölgələrinin əhalisi artıq Azərbaycan torpağının sərvətlərindən sərbəst istifadə edə bilmir.
 
Bu mövzu vaxtaşırı erməni mediasında yer alır. Beləliklə, bugünlərdə “Artsax Xarici İşlər Nazirliyinin” rəhbəri David Babayan Ermənistan tərəfindən əvvəllər işğal olunmuş Kəlbəcər bölgəsinin Azərbaycana qaytarılmasının ölkənin su təhlükəsizliyi üçün ciddi bir təhlükə olduğunu bildirdi. Onun sözlərinə görə, Kəlbəcər bölgəsindən qaynaqlanan Arpaçay və Bərgüşad çayı Ermənistan üçün son dərəcə vacibdir, çünki onlar Ermənistanın su ehtiyatlarının 80%-ni təmin edən Göycə (Sevan) gölünü qidalandırır.
 
Babayan müharibədən əvvəl separatçı rejimin Ermənistanın su təhlükəsizliyini 100 faiz təmin etdiyini və indi ölkənin bu baxımdan dünyanın ən zəif ölkələrindən birinə çevrildiyini qeyd etdi. Onun fikrincə, Azərbaycan bu amildən Ermənistana və separatçı rejimin qalıqlarına ağır təzyiq rıçağı kimi istifadə edəcək.
 

Bu baxımdan Babayan “bu damarların Azərbaycandan zəhərlənməsinin qarşısını almaq üçün Arpaçay və Bərgüşadın mənbəyini götürdüyü ərazilərdə Rusiya sülhməramlı qüvvələrinin və ya bəzi beynəlxalq müşahidəçilərin olmasına” nail olmaq üçün Rusiya ilə sıx əməkdaşlıq etməyi təklif edir: “Xalqımızın su soyqırımının qarşısını almaq üçün başqa bir imkanımız yoxdur”.

 
Babayanın “su soyqırımı”ndan danışması açıq-aşkar böhtandır. Hələ əvvəllər, Azərbaycan torpaqlarının işğalı illərində, Ermənistan Naxçıvanın - Azərbaycan anklavının su mənbələrindən istifadəsini məhdudlaşdırmağa çalışırdı. Birbaşa Qarabağda 1976-cı ildə tikilən Sərsəng Su Anbarı separatçı rejimin nəzarətinə keçdikdən sonra Azərbaycanın altı bölgəsi (Tərtər, Bərdə, Ağdam, Goranboy, Yevlax və Ağcabədi) əkinçilik ərazilərinin suvarılması zamanı su qıtlığından əziyyət çəkdi. Bu siyasət Azərbaycan iqtisadiyyatına böyük ziyan vurdu.
 
İndi də, hətta Ermənistan tərəfindən də tanınmayan qondarma rejimin “xarici işlər naziri” su mənbələrinin “Azərbaycan tərəfindən zəhərlənməsinin qarşısını almaq üçün” Rusiya sülhməramlılarının və ya beynəlxalq müşahidəçilərin Kəlbəcər bölgəsinə yerləşdirilməsinin zəruriliyi barədə acizanə şəkildə yalvarır.
 
Onsuz da dövlət sərhədinin delimitasiyası və demarkasiyası prosesi başa çatdıqdan sonra Azərbaycan və Ermənistan rəhbərliyi su ehtiyatlarının necə paylanacağı barədə razılığa gələcək. Ermənistanın kinayə ilə beynəlxalq hüququ tapdaladığı və Azərbaycan torpaqlarını işğal altında saxladığı dövrlər bitdi. İndi Azərbaycan şərtlərini qalib və uzunmüddətli işğaldan maddi zərər görən tərəfin haqqı ilə diqtə edir. Qorxu hekayələri uydurmaqla məşğul olan Babayanın yazıq iniltiləri isə artıq heç kimin vecinə deyil.

---

---