Bu günün yolları da qoşular keçmişlərə, Hər dövrün öz havası, hər çağın öz səsi var. Biz tarix yaddaşını söz-söz dirildən zaman Siz tarixin evini yıxdınız divar-divar…
Hələ unudulmamış sonsuz insan dənizi, Sən də bir tamaşaçı, qıraqdaca durursan. Kimin fitvası ilə o günləri unudub, O meydanın adına yalanlar uydurursan?
Sizlərə Allah olan daş heykəllər yıxıldı. O bizdik, sözümüzlə oyatdıq zamanları. İstiqlal əskərləri didərgindir yurdunda, Satqınların döşündə İstiqlal nişanları…
Meydanı unutdunuz, xalqın cəfasını da, O savaşlar, itkilər yoxa çıxdı, sirr oldu. Kənarda dayananlar keçdi yuxarı başa, Milləti qoruyanlar çörəyə əsir oldu.
Hər şeyi unutmusan! Bəs döyüşən sözümüz, Bəs o birinci qəzet?- tariximin iziydi. Bəs yazılan kitablar, “masaüstü” deyirdin, Ya da ölkə boyunca qızların cehiziydi…
Xalq bunları unutmaz, sizlər unutsanız da… Tapşırığın ayrıdır! Nə cərrah, nə həkimsən. Sən tarix sərhəddini icazəsiz keçəndə Millət tutub yaxandan soruşacaq: Sən kimsən?
Öz yolunu dəyişməz, dayanmaz qoca karvan, Yazdığın qoyulacaq səninlə bir məzara. Yalanlar yaddaşlardan silinib gedən zaman Tarixin düz sözünü yenə də mən yazaram!..